Train Time #3

 

Άλλοτε σηματοδοτούν την αποχώρηση/διακοπή μίας κατάστασης, άλλοτε την άφιξη/έναρξη μίας κατάστασης και άλλοτε απλώς το ταξίδι. Το τρένο, πέρα από απλό μεταφορικό μέσο, σκιαγραφεί και μία πληθώρα διαφορετικών συναισθημάτων και συμβολισμών. Το σεντούκι θα ασχοληθεί με τραγούδια που αφορούν τρένα σε τρείς συνέχειες. Αυτή τη βδομάδα η τελευταία : Λίγο από όλα.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Tim Buckley – The Train (Blue Afternoon, 1969)

Στον τέταρτο δίσκο του (αν και η “δουλειά” είχε ήδη ξεκινήσει από το αμέσω προηγούμενο “Happy Sad”) ο τροβαδούρος Tim μετατρέπεται στον Tim που πειραματίζεται με τη φωνή του (ακόμα περισσότερο), με μουσικά είδη και με τις διάρκειες των τραγουδιών. Οι συνθέσεις “απλώνουν” και περιλαμβάνουν διάφορες ενδιαφέρουσες αλλαγές. Ένα παραδειγμα αποτελεί και το κομμάτι που κλείνει τον δίσκο. Οι στίχοι είναι όσο περίεργοι όσο και το jazzy κιθαριστικό παίξιμο του σχεδόν μόνιμου συνεργάτη του Tim, Lee Underwood.

 

 

Mountain – The Great Train Robbery (Nantucket Sleighride, 1971)

Δυστυχώς οι Mountain δεν παίρνουν συχνά τα εύσημα που τους αναλογούν. Ας ελπίσουμε αυτό να αλλάξει με δυσάρεστη αφορμή το θάνατο του ηγέτη τους, Leslie West στην αρχή της χρονιάς. Στο παρουσιαζόμενο κομμάτι από τον εξαιρετικό δεύτερο δίσκο τους παίρνουν το blues, το woogie boogie και την country, τα σκληραίνουν και τα φέρνουν στην αυγή της νέας δεκαετίας. Ο τίτλος είναι πραγματικό περιστατικό και αφορά τη ληστεία ύψους 2.6 εκατομυρρίου δολαρίων σε συρμό που εκτελούσε το δρομολόγιο Γλασκώβη – Λονδίνο το 1963.

 

Scorpions – Catch Your Train (Virgin Killer, 1976)

Ένα σχετικά άγνωστο διαμάντι των Σκορπιών, λίγο καιρό πριν αρχίσουν τα φρου φρου και τα αρώματα, τα σάλια μπάλια γενικώς. Οι στίχοι περιγράφουν την ζωή ενός σύγχρονου ανθρώπου ο οποίος τρέχει και δε φτάνει. Όπως πάντα ο Uli Jon Roth γαζώνει με τη Stratocaster του και ξεχωρίζει σαν τη μύγα μες το γάλα. Γεγονός που θα τον θέσει εκτός μπάντας 2 χρόνια αργότερα.

 

Motorhead – Train kept a-rollin' (Motorhead, 1977)

Οι Θεοί με το καλημέρα μας προετοιμάζουν για το τί θα επακολουθήσει. Διασκευάζουν τον 50's ύμνο του Tiny Bradshow, μετά τους Johnny Burnette, Yardbirds και Aerosmith. Το παίξιμο είναι χύμα και βδελυρό, πλην όμως γκρουβαριστό και επικίνδυνο. Και τα solos του Fast Eddie σκοτώνουν. Προσκυνάμε.

 

Blackfoot – Train Train (Strikes, 1979)

Από την εισαγωγή με την φυσαρμόνικα που έχει πάριε φωτιά μέχρι το φινάλε, το κομμάτι βρωμάει αμερκάνικο Νότο. Οι μέτρ του είδους (πάντα ένα σκαλί κάτω από τους δύο πρωτομάστορες βέβαια), έχουν τάσεις φυγής και παρακαλάνε τον Γιαραμπή να τους βάλει σε ένα τρένο και να τους πάρει μακριά. Οι Rιckey Medlocke και Charlie Hardgrett κεντάνε στις κιθάρες, ιδίως ο πρώτος που αναλαμβάνει το slide. Το έχουνε σκεπάσει oι Warrant και η Dolly Parton.

 

 

Ozzy Osbourne – Crazy Train (Blizzard of Ozz, 1980)

Στον πρώτο δίσκο της μετά Sabbath εποχής του, ο Ozzy καλείται να αποδείξει ότι μπορεί και χωρίς τους υπόλοιπους 3. Και τα καταφέρνει. Με την πολυτιμότατη συνδρομή των Randy Rhoads, Lee Kerslake, Bob Daisley και Don Airey κυκλοφορεί ένα αριστούργημα και παραδίδει μαθήματα για το πώς παίζεται το κλασσικό metal. Το Crazy Train είναι το πιό γνωστό κομμάτι του δίσκου και αντικατοπτρίζει τέλεια τον τρόπο ζωής του Ozzy εκείνη την περίοδο. Κλείνοντας, δε μπορούμε να μην αναφερθούμε στο εκτυφλωτικό παίξιμο του αδικοχαμένου Randy ο οποίος ήταν μόλις 24 χρονών τον καιρό της ηχογράφησης. Aaaall Abooard!

 

Tom Waits – Downtown Train (Rain Dogs, 1985)

Ο Θωμάς δημιουργεί ένα μελαγχολικό αριστούργημα το οποίο μοιάζει να βγήκε από τις ξεχασμένες σημειώσεις του Jack Kerouac.

 

 Space Kouk