Κολεξιον Μουφα #12 - Παραδoσιακες παραδοσεις και του Βαλεντινου τα εννιαμερα
Δεν ξεύρω αν σε μπέρδεψα με το μπάσιμο που έκαμνα, κάτσε να ξεμπερδευτούμε ντάρλιν και ν' αρχινήσουμε με τους “Ουράνοιους Τόξους”, κοινώς Rainbow.
Σπουδαία η γκρουπάρα του Ριχάρδου του Μαυροπιοπολύ, μέχρι που έτζασε ο Ντίος όμως ε; Λαι άιντε να κάμνω σκόντο και λίγο πιο μετά με τον Μπονέτο. Αλλά από τότενες που η πριμαντόνα η Λινέτα έπιασε το μικρόφωνο, η φωνή μίκρηνε κι έγινε τοσοδούλα. Μας ταράξανε στη μούφα οι Ουράνιοι με τρίο αλμπουμάκια για τα τζουκμπόξια και τα μπάζα, γιατί έτσ' τούρθε του Ριχάρδου να παίξει χιτάκια ποπάκια για τ' Αμερικανάκια και να κοπιάρει τους “Ξένους”, κοινώς Foreigner. Έχω μπόλικα για τη γούνα της Λινέτας αλλά προσωρινώς θα σταθούμε στο καραχιτάκι “Παραδίνομαι” (I surrender)
Εξαιρετικό οξώφυλο ε; Σαν να ετοιμάζεται ο ασφάλειας του αεροδρομίου να σε ψάξει εκεί που δεν πρέπει.
Να κι οι στίχοι
I surrender to your heart babe (Παραδίνομαι στην καρδιά σου μωρό μου)
Do anything that you want me to do (Θα κάνω ό,τι θέλεις)
Please be tender I'm in your hands girl (Σε παρακαλώ να είσαι τρυφερή, αφήνομαι στα χέρια σου κορίτσι μου)
This is a feeling I never knew (Αυτό είναι ένα πρωτόγνωρο συναίσθημα)
You know I tried to make it on my own (Ξέρεις προσπάθησα να τη βγάλω μόνος μου)
That's not the way it was meant to be (Αλλά υποτίθεται δεν πρέπει να είναι έτσι τα πράματα)
Spend my time waiting by the phone (Έφαγα τον καιρό μου δίπλα στο τηλέφωνο)
Oh darling come back to me (Αγαπούλα μου, γύρνα κοντά μου)
I surrender, I surrender (Παραδίνομαι, παραδίνομαι)
I'm giving up the role of pretender (Παραιτούμαι απ' τον ρόλο του υποκριτή)
Oh be tender, girl be tender (Αχ, να 'σαι τρυφερή, κορίτσι μου να 'σαι τρυφερή)
Can't you feel the love that I send you (Μα γιατί δεν νιώθεις την αγάπη που σου στέλνω;)
I surrender
I remember, seems like a lifetime (Θυμάμαι, μοιάζει σαν να 'χει περάσει μια ολόκληρη ζωή)
Can't believe it's a matter of days (Δεν μπορώ να το πιστέψω ότι είναι μόνο λίγες μέρες)
Since you left me I'm near to heartbreak (Από τότε που με άφησες, αχ, η καρδούλα μου θα σπάσει)
I want you so bad don't turn away (Σε θέλω τόσο πολύ, μην μου γυρίζεις τη πλάτη)
What does it take to stay by my side (Τί πρέπει να κάνω για να μείνεις πλάι μου;)
You know I'll do what you want me to (Το ξέρεις ότι θα κάνω ό,τι θέλεις)
Don't take away this feeling inside (Μην μου πάρεις αυτό που νιώθω μέσα μου)
I'm still in love with you (Ακόμα σ' αγαπώ)
Τσουνάμια τα σορόπια. Στο πατκιούτ ο ζαχαροδιαβήτης.
“-Μα γιατρέ μου γιατί; Δεν βάζω ζάχαρη ούτε στον γκαφέ μου. Σκέτο τον πίνω σας λέω!
-Ρε, μπας κι ακούς Rainbow με Joe Lynn Turner;
-Ε, που και που. Όχι εγώ δηλαδή! Το γκομενάκι βάζει κι ακούει. Εγώ είμαι παθητικός ακροαστήρας.
-Ε, να προσέχετε βρε παιδιά. Μην παίζετε με τέτοια πράματα!
-Μα γιατρέ μου χρησιμοποίησα προφύλαξη. Είχα βάλει Slayer μ' ακουστικά.
-Ε, αφού στο χω πει. Τ ακουστικά δεν είναι 100% ασφαλή. Ακόμα και με ακουστικά μπορεί να διαρρεύσει ο Turner και να σου κάνει τη ζημιά.”
Πάρτε και το βιδεάκι.
https://www.youtube.com/watch?v=iMmMqfQZkxA
Νιετ! Σφίγκομαι και δε θα σχολιάσω πόσο κουνιοτράμπαλη φαίνεται η Λινέτα με το φανελάκι.
Ο Ριχάρδος ανησυχεί μπας και τον χέσει κάνα περιστέρι.
Εδώθενες, προσπαθεί να θυμηθεί αν έκλεισε τον θερμοσίφωνα.
Νάτονας κι ο σέξι υδραυλικός που θα μου ξεβουλώσει το νεροχύτη.
Αλλά για να περάσουμε και στα δικά μας.
Ας θυμηθούμε τον Μασχάλη.
https://www.youtube.com/watch?v=pSJ2pN1BpLE
που πολιορκεί γκομενάκια σαν τον Ιβάν τον τρομερό, τον Μέγα Αλέξανδρο, τον Τζέκινγκς Χαν, τον Ναπολέων, τους Βίγκινκς, τους Ρωμαίους και τους Πέρσες. Ταμάμ. Κάνω μάνα κουράγιο και καταπιώνω την ασύστολη χαριτωμενιά κι όλα αυτά τα ντεμέκ ιστορικά. Οι Κριτές του Γεδεών καλέ ποιοι είναι;
Πάντως δεν ξεύρω για σένα, προτιμάω αυτήνε την εκτέλεση απ' τα Τοξικά Απόβλητα:
https://www.youtube.com/watch?v=ObJIsmUzDbM
Στα έιτας η Δήμητρα Γαλάνη μας καλούσε να παραδοθούμε σε στίχοι της Νικολακοπούλου και μουσική του Κορκολή, όπως λέει η Δήμητρα στο κανάλι της, κι όχι του Κραουνάκη.
https://www.youtube.com/watch?v=XNBOlSfvlRk
Λοιπόν εδώ είν’ η καρδιά
για όποιον δεν το ξέρει
εδώ και το μαχαίρι
που κάποτε έμπαινε βαθιά
Τα μάτια είναι για το ναι
κι η νύχτα πάντα όχι
για ’κείνον που δεν το ‘χει
κι ούτε που το ‘νοιωσε ποτέ
Ο έρωτας κι ο ουρανός
δεν είν’ στο χέρι κανενός
μονάχα στο δικό σου
σου το ‘πα, παραδώσου
Λοιπόν αυτό είναι το κορμί
κι εδώ κανείς δε μένει
κομμάτια κι ανασαίνει
η περασμένη μου ζωή
Τα χείλια είναι για φιλιά
κι ο χωρισμός για χάδι
φαντάσου ένα σκοτάδι
να σου χαϊδεύει τα μαλλιά
Ο έρωτας κι ο ουρανός
δεν είν’ στο χέρι κανενός
μονάχα στο δικό σου
σου το ‘πα, παραδώσου
Λοιπόν εδώ είν’ η καρδιά
για όποιον δεν το ξέρει
εδώ και το μαχαίρι
που κάποτε έμπαινε βαθιά
Κανονικά δεν θα πρέπε να μπει τέτοιο υπέροο κομμάτι εδώθενες. Μπαίνει μονάχα γι' αντιπαραβολή και γι' αντιπαροχή. Μαγικοί στίχοι, αιθέρια μουσική, απίστευτα φωνητικά, κάκιστα τύμπανα και απαράδεκτη παραγωγή, τίγκα στο συνθεσάιζερ και τα ηλεκρονικά μαρτζαφλάρια, όπως ήτανε τότενες της μόδας. Σε καμιά εκτέλεση της Γαλάνη που βρήκα δεν με ικανοποιεί η ενορχήστρωση, και σε διάφορες το πάει σε λατινοβραζιλιάνικο τζαζέ με κόνγκας και τέτοια αδιαφόρτα. Πιανάκι και σαξ θέλει, αλλά ας πούμε ότι η καλύτερη είναι αυτή στο Μέγαρο:
https://www.youtube.com/watch?v=b7VBPdJkCGg
Ούνο χρόνο μετά, το '85, η Αλέκα Κανελλίδου παραδίνεται λοιπόν και μας τραγουδά σε στίχους Ρόνης Σοφού:
https://www.youtube.com/watch?v=gTu9pFQRSNs
Κάποια στιγμή θα σου το πω
Πως από λάθος σ’ αγαπώ
Και γεια σου
Έχεις καρδιά τυραννική
Και είναι η αγάπη φυλακή
Κοντά σου
Μα τελικά τι φταις εσύ
Αν θέλω να `μαι μια ζωή σκιά σου
Κι αν μου τα λες όπως τα θες
Εγώ θα νιώσω δυο φορές δικιά σου
Παραδίνομαι λοιπόν
Στην δική σου αγάπη
Και όσα είχα να σου πω
Τα σβήνω απλά και σ’ αγαπώ
Παραδίνομαι λοιπόν
Στα δικά σου χέρια
Κι ας μην ξέρεις να μιλάς
Για ουρανούς κι αστέρια
Λέω να πω κάποια στιγμή
Πως κλείσαν οι λογαριασμοί
Με σένα
Να βρω κι εγώ λίγη χαρά
Μα που να πάω με φτερά
Κομμένα
Είσαι ανοιχτός λογαριασμός
Και απαραίτητος καημός
για μένα
Κι αν με πονάς όσο θα ζω
Δε θα `χω μάτια για να δω
Κανέναν
Απ τα καλύτερα της Κανελίδου, ωραίο μπόσα νόβα με πολύ καλή ενορχήστρωση και όχι πολύ ενοχλητικά σίνθια που θα πρεπε να 'τανε πνευστά. Αλλά τότενες, είπαμε, τα μπλιμπλίκια ήτανε και πιο φτηνά και φοριούντανε και πιο πολύ.
Απ' την άλλη, ο Γιαννάκης ο Παριανός δεν ήθελε να παραδοθεί.
https://www.youtube.com/watch?v=6ACwg_xwGnQ&t=35s
Κι ας πονάει η καρδιά μου κι ας κλαίω
δεν παραδίνομαι δεν παραδίνομαι σου λέω
υποτάσσομαι στο άλλο το μισό μου
και πετάω με το ένα το φτερό μου
Δεν παραδίνομαι σου λέω
την λέξη αυτή δεν βάζω εγώ στο στόμα
δεν παραδίνομαι σου λέω
η μάχη δεν τελείωσε ακόμα
Είμαι φλόγα που όλα γύρω μου τα καίω
δεν παραδίνομαι δεν παραδίνομαι σου λέω
και στρατό να έχω αντίπαλο μπροστά μου
δεν την φτάνουν οι σφαίρες την καρδιά μου
Δεν παραδίνομαι σου λέω
την λέξη αυτή δεν βάζω εγώ στο στόμα
δεν παραδίνομαι σου λέω
η μάχη δεν τελείωσε ακόμα
Μπουρούχα τραγουδάκι με λίγο απ' όλα και στίχοι γεμάτους ακαταλαβίστικα κλισέ. Τούμπα, μπάσα ορχηστρικά τούμπανα, βιολοντσέλο και η χοροϊδία νέων και νεανίδων απ' τα Σούρμενα, δυστυχώς, δεν κολλάνε με το μπουζουκάκι και τη νησιώτικη φωνή του Γιαννάκη.
Η Χαρούλα η Αλεξίου όμως παραδόθηκε το '94 και μας τραγούδησε σε στίχους του Λευτέρης Παπαδόπουλος και μουσική του Αντύπα των Σώκρατες.
https://www.youtube.com/watch?v=lMZ2I53w5eg
Θα 'ρθουν χιλιάδες νυχτιές
με άστρα τα φιλιά
θα διψάς και θα λες
σε θέλω
Θα 'σαι γεμάτος φωτιές
θα είμαι μια αγκαλιά
μια φωλιά την ανάσα μου πιες
Σε θέλω
Παραδίνομαι
στ' ακριβό σου χάδι αφήνομαι
στην πυρκαγιά
παραδίνομαι
Τη γλυκιά φωτιά σου ντύνομαι
γίνομαι παρανάλωμα μωρό μου
Παραδίνομαι
Μην ξαναφύγεις ποτές
το πλήρωσα βαριά
μη μιλάς για το χτες
Πονάω
Έχω πληγές ανοιχτές
από την ερημιά
στην καρδιά
μη μιλάς για το χτες
Γερνάω
Πασπαλίσματα από Ιάνι και Βανγκέλις και στίχους ο,τινάναινε. Χαριτωμένο τραγδέλι που σιγοτραγουδάει η μανούλα μου και οι μανουλίτσες όλου του κόσμου όταν πλάθουν γιοβαρλάκια με τα ροζιαζμένα τα χεράκια.
Είναι απ' τον καλό γενικά ντίσκο με τον μούφα τίτλο “Έϊ”, με το Χαρικλάκι ν' ανεμίζει την παντιέρα του ποιοτικού ροκ ελαφρολαϊκού.
Κόντραρε τους τοίχους του Παπαδόπουλου με τη ποίηση της Νικολακοπούλου και θα καταλάβεις γιατί η Γαλάνη τραγουδάει με τόσο πηγαίο και αυθεντικό πάθος, ενώ τα φωνητικά της Αλεξίου είναι χαμένα στο διάστημα, κι ας έχει καλύτερη παραγωγή και ενορχήστρωση.
Ο ορίτζιναλ Στάθης Κάβουρας παντιέρα δεν ανεμίζει αλλά κι αυτός παραδίνεται
https://www.youtube.com/watch?v=SFWMmYw4e_g
Παραδίνομαι σε σένα, παραδίνομαι,
ό,τι θέλεις κι όπως θέλεις εγώ γίνομαι,
παιχνιδάκι μες στα χέρια σου αφήνομαι.
Εγώ για το χειλάκι σου
να 'μαι το ποτηράκι σου.
Εγώ στο κρεβατάκι σου
να 'μαι το σεντονάκι σου.
Τι ζητάς και τι γυρεύεις κάτσε πες τα μου,
για χατήρι σου θα δώσω και τα ρέστα μου,
γονατίζοντας μπροστά σου πριγκιπέσσα μου.
Ταξιδεύομαι σε μπανηγύρια με σουβλλλάκια γκαλαμάκι και αβάντι μαέστρο ένα καλαματιανό με τη συνοδεία φοξ τεριέ και λαμπραντόρ.
Η εκτέλεση στα 10 μέτρα της μέγιστης Τσαμπά είναι όλοι οι παράδες.
https://www.youtube.com/watch?v=vPqezxQ6YVE
“Και τα ρέστα μοοοο, και τα ρέστα μοοο, πριγκιπέσα μο”
Υπάρχουν πάντως και χειρότερα.
https://www.youtube.com/watch?v=0mrNfqgDvxA
Για όσους τη βρίσκουν με ηχητικά καμτσίκια και άλλα τέτοια μαζοχέ.
Νομίζετε ότι η καλή μας Νατάσα είναι μακριά;
https://www.youtube.com/watch?v=-9RjQtMzfRo
Όλοι μου λένε πως γυρνάς
τα βράδια έξω ξενυχτάς
ζηλεύουν και τρελαίνονται
που μ΄ αγαπάς, δεν χαίρονται
Παραδόθηκα σε ΄σένα
δεν με νοιάζει για κανέναν
ότι και να λένε οι άλλοι
ενώ θα σ΄ αγαπώ,
παραδόθηκα μωρό μου
σ΄ έχω πάντα φυλακτό μου
ότι και να λένε οι άλλοι
εγώ θα σ’ αγαπώ.
Για ΄σένα όλα τα μπορώ
βρήκα το άλλον μου εαυτό
κι ας λένε οι άλλοι πως γυρνάς
μου φτάνει που με αγαπάς.
Παραδόθηκα σε σένα
δεν με νοιάζει για κανέναν
ότι και να λένε οι άλλοι
εγώ θα σ΄ αγαπώ,
παραδόθηκα μωρό μου
σ΄ έχω πάντα φυλακτό μου
ότι και να λένε οι άλλοι
εγώ θα σ’ αγαπώ.
Άιντα νταχντιρντί με χέντριξ και κιμονά. Μπαλαντέρ ο ερωτίλος κούρος εξ ανατολής με τα μπλιμπλίνγκ.
“Φρέσκο, αναζωογονητικό, χαρούμενο, αεράτο, ότι πρέπει!! απ' τη Νατάσσα που δεν ξεβρακώνεται όπως οι άλλες” σχολιάζουνε στο τούμπι. Με τσ' υγείες σας και περαστικά σας.
Τούρμπο ανατολίτικο απ την τεράστια Λίτσα, που για τον έρωτά μου λιώμα γίνεται και στον πυρετό της μέσα ψήνεται.
https://www.youtube.com/watch?v=lBoLEXgJ_hk
Με στίχους σαν κι αυτούς
άναψε τα φώτα
κλείσε και τη πόρτα
κι ό,τι σου αρέσει
κανε μου παιδί μου
κάνε μου σημάδια
πάνω στο κορμί μου
τί να μας πούνε οι 50 αποχρώσεις του γκρι και του μπλε μαρέν;
Να τελέψω τα δικά μας με τον θυληκό Σφακιανάκη (στη μουσική ρε, όχι στ' άλλα!), την Πέγκυ που μόνη της τα λέει, μόνη της τα προστάζει και μοναχή της αντιστέκεται.
https://www.youtube.com/watch?v=59ZeT0smZsY
Σε
μένα που με βλέπεις σαν εχθρό σου
και
αγαπάω κάθε τι δικό σου
μην αντιστέκεσαι
απόψε παραδώσου για μια νύχτα παραδώσου
Κι
όταν ξυπνήσεις μέσα στ’ όνειρό σου
κι
εγώ κοιμάμαι πάλι στο πλευρό σου
είναι
καλύτερο για σένα να ρωτήσεις τελικά
τον εαυτό σου
https://www.youtube.com/watch?v=HgmI1Ih0QEA
Έχει ψύχρα και νυχτώνει, θέλω να σε δω…
Έχω κλείσει στο σαλόνι θέση για τους δυο.
Για φινάλε σου ‘χω βόλτα σε βροχή χρυσή,
Έλα, βάζω την αγάπη, βάλε το κρασί…
Κι αργά, καθώς θα μ’ ανοιχτείς
στ’ ορκίζομαι θα δεις διαμάντια στο βυθό…
Αργά, στη πρώτη αγκαλιά
σε μάχη με φιλιά, θα σου παραδωθώ…
Παραδίνομαι… σου αφήνομαι
πάμε όπου πας…
Παραδίνομαι… για να γίνομαι
ό,τι αγαπάς…
https://www.youtube.com/watch?v=N726FH839XM
Δεν παραδίνομαι δεν παραδίνομαι
δεν παραδίνομαι στόχο ακίνητο με θες
αλλά δε γίνομαι ό,’τι κι αν νιώθω ό,’τι κι αν λες
Δεν παραδίνομαι μ’ άλλες αγάπες σου παλιές δε θα συγκρίνομαι
και θα κρυφτώ μες στις σιωπές
Άκσα ότι ετοιμάζει τρία νέα τραγούδια, τα “γιατί δεν παραδίνεσαι;”, “αφού παραδόθηκα”, και “μου πες ότι θα παραδοθείς” για να κλείσει τον κύκλο των παραδόσεων. Δεν ξεύρω αν θα κάνεις παραδόσεις και κατ' οίκον. Εξάλλου η απλότητα και αμεσότητα των στίχων και της μουσικής κάνουν την “Πεγκάρα”, όπως την λένε οι φαν της στο τούμπι, τόσο ευκολόπεπτη που δεν χρειάζεσαι καν ανθρακούχο αφέψημα για να τη χωνέψεις. Ακούς, καταναλώνεις, τραβάς το καζανίδιο και στο φινάλε δεν μένει απολύτως τίποτα. Ούτε για ανακύκλωση.
Και να σας αφήσω με την αλογομούρα την Καναδή με την καμπόικη προφορά σ' ένα καρακιτσαρέ υπερθέαμα στο Λας Βέγκας. Η Σελήνη προσπαθεί ν ακροβατήσει τραγουδιστικά, προβάλοντας μπουτάκι και θεληματικό πέταμα της κουρούπας, ανάμεσα σε χορευτές που ποζάρουνε σαν αγαλματάκια ακούνητα, αγέλαστα. Σιγά τους πολυέλαιους μανδάμ!
https://www.youtube.com/watch?v=3PFgbLnUcZE
Γιοκοζούνας
Comments
Post a Comment