Songs In the Ring #1 - Ακρογιαλιές Δειλινά

 

Καινούργια χρονιά, καινούργια στήλη για το Σεντούκι. Σε κάθε επεισόδιο του Songs in the Ring κοντράρονται δύο ή και περισσότερες εκτελέσεις ενός τραγουδιού. Η σειρά είναι χρονολογική. Για αυτή τη βδομάδα: Ακρογιαλιές δειλινά.

Disclaimer: Όπως και σε όλα τα άρθρα, εδώ εκφράζονται προσωπικές απόψεις. Προφανώς και η μουσική δεν είναι αγώνας δρόμου για να υπάρχει νικητής και χαμένος, απλώς προσπαθούμε να διεισδύσουμε σε λεπτομέρειες που κάνουν ένα κομμάτι πιό αρεστό στα αυτιά μας από κάποιο άλλο. Δεν έχουμε σκοπό ούτε να προσβάλλουμε κάποιον, ούτε να το παίξουμε παντογνώστες.

Βασίλης Τσιτσάνης και Στέλλα Χασκίλ (1948)

Εδώ έχουμε την πρώτη εκτέλεση του κομματιού, που κυκλοφόρησε σε δίσκο 45 στροφών από την Columbia σε στίχους και μουσική του Βασίλη Τσιτσάνη. Η σαγηνευτική φωνή της Χασκίλ να τραγουδάει αυτούς τους πανέμορφους στίχους, συμβάλλει τα μέγιστα στο μαγευτικό άκουσμα. Ιδιαίτερη μνεία αξίζει στην αριστουργηματική ενορχήστρωση. Από το μπαγλαμαδάκι που χώνεται κρυφά στο 0:14 και κρατάει (μαζί με τις καστανιέτες) τα ρυθμικά μπόσικα, στο φοβερό μπασοκίθαρο και τηνπαρτούζα το διάλογο μεταξύ βιολιού, κλαρίνου και μπουζουκιού. Τα δεύτερα φωνητικά (έχω την εντύπωση πώς είναι ο Στελλάκης Περπινιάδης - δε βρίσκουμε πηγές) δε θα μπορούσαν να είναι πιό πολύ μέσα στη "σπανιόλικη" (σε πολλά εισαγωγικά) ατμόσφαιρα του κομματιού. Έπος.

Check

Βασίλης Τσιτσάνης και Δήμητρα Γαλάνη (1973)

Δήμητρα Γαλάνη και Τσιτσάνης ξανασυναντιούνται σε μία εκτέλεση που παίρνει την ατμόσφαιρα του τραγουδιού και από ρεμπέτικο το αναβαπτίζει στη λαϊκή κολυμπήθρα. Ο ήχος του μπουζουκιού αλλάζει και το #%&@( συνθεσάιζερ παίρνει βασικό ρόλο. Ο bossa ρυθμός υπάρχει σοβαρό ενδεχόμενο να είναι από τα προκάτ που έχουν τα σύνθια, ενώ για το "βιολί" και το "πιάνο" δεν υπάρχει καμία αμφιβολία. Μπορεί η δουλειά στα φωνητικά να είναι καλή τόσο από τη Γαλάνη όσο και τον Τσιτσάνη, αλλά το κομμάτι χάνει. Το half time που γίνεται μετά το πρώτο λεπτό (υπάρχει και στην ορίτζιναλ, αλλά εδώ είναι πολύ έντονο) είναι ενδιαφέρον πάντως.

Check

Imam Baildi (2012)

Η ιδέα πίσω από το σχήμα των αδελφών Φαληρέα (των μικρών - για τους μεγάλους θα τα πούμε άλλη στιγμή) ήταν να φέρουν παλιά τραγούδια στο σήμερα υπό το πρίσμα νέων ήχων. Σαν σύλληψη είναι πάρα πολύ ενδιαφέρουσα και το afrocuban στοιχείο ταιριάζει πολύ στο κομμάτι. Σαν κάτι να λείπει όμως. Τέλος, το ότι στο ρεφραίν βάλανε κονσέρβα τη φωνή της Χασκίλ μάλλον δεν είναι τόσο αθώο όσο φαίνεται (if you know what I mean :) )

Check

Dirty Fuse (2012)

Οι Αθηναίοι surf rockers γδύνουν το κομμάτι από τους στίχους, το αφήνουν πάνω σε μία σανίδα και το πετάνε στο κύμα. Εξαιρετική σύλληψη, η μελωδία παραμένει στοιχειωτική και το σαξόφωνο δίνει πολύ ενδιαφέρον ηχόχρωμα. Άξιοι.

Check

Space Kouk