Κολεξιον Μουφα #9 - Phil Spector

 

Πριν λίγες μέρες πέθανε ο Φιλ Σπέκτορ, ένας από τους σημαντικότερους παραγωγούς στην ιστορία της μουσικής. Μεταξύ άλλων εφηύρε το Wall of Sound (όχι αυτό των Grateful Dead), μία τεχνική παραγωγής σύμφωνα με την οποία παραγεμίζει το κομμάτι με πολλά όργανα, διάφορα εφφέ έτσι ώστε αυτό (ακόμα και αν το πρωτογενές υλικό δεν είναι τόσο καλό) να ακούγεται massive, να τραβάει αμέσως την εντύπωση και να γίνεται hit. Σε αυτό να προσθέσουμε και το περίφημο slogan “Back to Mono”. O Φιλ υποστήριζε ότι μόνο έτσι θα έπρεπε να μιξάρονται/ακούγονται οι δίσκοι. Υπήρξε παραγωγός σε αναρίθμητα νο.1 hits, βρέθηκε πίσω από πασίγνωστα groups όπως οι Ronettes, οι Crystals κλπ και συνεργάστηκε με μια τεράστια γκάμα καλλιτεχνών όπως οι Ramones, ο Leonard Cohen, η Tina Turner. Κατέχει το “παράσημο” να βουτήξει κυριολεκτικά νύχτα τις μπομπίνες του Let it Be και να το κυκλοφορήσει, παρόλο που οι Beatles δε συμφωνούσαν με την παραγωγή του (εξού και το Let it Be...Naked πολλά χρόνια αργότερα).

Στη σημερινή ΚΜ θ' ασχοληθούμε με ούνο δύσκολο θέμα και πως αυτό παρουσιάζεται, κριτικάρεται και αντιμετωπίζεται απ το κοινό.

Ο Σπέκτορ λεπόν ήτανε παραγωγός στο τραγούδι των Crystals “He Hit Me (And It Felt Like A Kiss)”.

 

Οι στίχοι λένε

He hit me and it felt like a kiss (με χτύπησε και το ένιωσα σα φιλί)

He hit me but it didn't hurt me (με χτύπησε αλλά δε με πόνεσε)

He couldn't stand to hear me say (δεν άντεξε όταν μ' άκουσε να λέω)

That I'd been with someone new (ότι πήγα με κάποιον καινούριο)

And when I told him I had been untrue (και όταν του είπα ότι δεν του ήμουν πιστή)

He hit me and it felt like a kiss (με χτύπησε και το ένιωσα σα φιλί)

He hit me and I knew he loved me (με χτύπησε και κατάλαβα ότι με αγαπούσε)

If he didn't care for me (αν δεν νοιαζόταν για μένα)

I could have never made him mad (δεν θα τον έκανα να γίνει έξω φρενών)

But he hit me and I was glad (αλλά με χτύπησε και χάρηκα)

Yes, he hit me and it felt like a kiss (ναι, με χτύπησε και το ένιωσα σα φιλί)

He hit me and I knew I loved him (με χτύπησε και κατάλαβα ότι τον αγαπώ)

And then he took me in his arms (και μετά με πήρε στην αγκαλιά του)

With all the tenderness there is (με όλη την τρυφερότητα του κόσμου)

And when he kissed me, he made me his (και όταν με φίλησε, μ' έκανε δική του)

Το τραγούδι γράφτηκε όταν ο Gerry Goffin και η Carole King έμαθαν ότι την μπέιμπισίτερ τους, τραγουδίστρια "Little Eva" Boyd (του Locomotion), την ξυλοκοπούσε συχνά ο γκόμενός της. Όταν τη ρώτησαν γιατί ανεχόταν τέτοια συμπεριφορά, η Eva απάντησε, ότι ο λεγάμενος το έκανε αυτό γιατί την αγαπούσε.

Θέλω να διαβάσω τους στίχοι σαν την εξομολόγηση μιας γυναίκας που βιώνει ενδοοικογενειακή βία. Σα να έχουν γραφτεί από τη μεριά του θύματος και σαν να εκφράζουν τον τρόπο που σκέφτεται και νιώθει. Πολλοί σχολιαστές στο Τούμπι έτσι το καταλαβαίνουν.

Θαρρώ όμως ότι τους ξεφεύγει ότι στο τραγούδι ανακατεύεται ο Σπέκτορ, ο οποίος λίγο καιρό αφού βγήκε το τραγούδι αυτό παντρεύτηκε την Veronica Bennett, μια απ' τις τραγουδίστριες των Ronettes. Ο Σπέκτορ την κράτησε φυλακισμένη στο αρχοντικό του στην Καλιφόρνια και την υπέβαλε για χρόνια σε ψυχολογικά βασανιστήρια. Σαμποτάρισε και την καριέρα της απαγορεύοντας της να τραγουδάει δημοσίως, μέχρι που κατάφερε να δραπετεύσει ξυπόλητη από το αρχοντικό με τη βοήθεια της μητέρας της. Στη διευθέτηση του διαζυγίου τους, έχασε τα δικαιώματα απ' τους δίσκους της και παρέδωσε την επιμέλεια των παιδιών τους λέγοντας ότι ο Σπέκτορ την απείλησε ότι θα προσλάβει ένα φονιά να τη καθαρίσει αν αρνιόταν. Επίσης οι δυο γιοι του Σπέκτορ έχουν δηλώσει ότι τους κρατούσε φυλακισμένους όταν ήταν παιδιά και τους ανάγκαζε σε «σεξουαλικές πράξεις» με τη γκόμενά του.

Σαν καλό αμερικανάκι, ο Σπέκτορ είχε μανία με τα όπλα και κυκλοφορούσε και οπλοφορούσε γενικώς και αορίστως. Ώσπου το 2003 σκότωσε την ηθοποιό και μοντέλο Lana Clarkson. Την αυτοκτόνησε είπε κατά λάθος, όταν πήρε μπουλκουμέ στο γκάνι. Από το 2009 βρισκόταν στην φυλακή απ' όπου και μας χαιρέτησε (κάποιοι λένε από Κοβίδι).

Το 1962 που βγήκε το τραγούδι “He Hit Me”δεν είχε αρχινίσει ακόμα το δεύτερο κύμα του φεμινισμού. Αυτό έγινε ένα χρόνο μετά. Δεν είναι καθόλου μα καθόλου τυχαίο ότι το 1962 είναι η χρονιά που κυκλοφόρησε η ταινία “Οι γυναίκες θέλουν ξύλο”, με τη Ζωή Φητούση να ζητάει να της φέρουν ένα μαντολίνο και σφαλιάρες “κααααααμιά φορά”.

Εξαιρετικός διάλογος απ τη ταινία:

Η Μπεάτα Ασημακοπούλου (Βίκη) ρωτάει: “και τώρα πες τε μου ποια είναι η γνώμη σας. Η γυναίκα θέλει ξύλο ή όχι;”

Ο Κωνσταντίνου (Ντρούλης) που το παίζει "αδελφή νοσοκόμα" και ψευδός απαντά: “Αγαπητή Βίκη, δεν νομίζω ότι υπάγχει πιο βάγβαρο πγάγμα από το να χτυπήσεις μια γυναίκα. Τστστς, μόνο που το λέω ανατγιχιάζω”

Ο κυριλές Άρης Μαλλιαγρός λέει: “Συμφωνώ απολύτως με τον Ντρούλη. Ένας ποιητής λέει, μη χτυπάτε τη γυναίκα ούτε με τραντάφυλλο”.

Ο φσστμπόινγκ Βουτσάς πετάει: “Μωρέ θέλει γροθιά στη μούρη να της φύγει το καφάσι”

Η Νίτσα Τσαγανέα γελώντας ρωτά την Ασημακοπούλου “Εσύ Βίκη, τι λες;”

Και απαντά η Ασημακοπούλου ναζιάρικα “Ε, μερικές φορές”.

Εδώθενες (Απ' το 05:50 και μετά)

Να θυμηθούμε και μια απ' τις χειρότερες κλασικές ταινίες, τον “Γίγαντα της Κυψέλης” και ιδιαίτερα το τέλος.

Η Δέσποινα Στυλιανοπούλου ξεκινάει σαν υπηρέτρια, καταλήγει σταρ τραγουδίστρια και ο Ρίζος ... απαιτεί.

Εδώθενες (απ' το 15:30 και μετά)

Ακόμα και στην “πολυαγαπημένη” ταινία “Το ξύλο βγήκε απ τον παράδεισο” με την Βουγιουκλάκη και τον Παπαμιχαήλ, που υποτίθεται το θέμα είναι η πειθαρχία στα σχολεία, θαρρείς είναι τυχαίο ότι το σχολείο είναι θηλαίων, μόνο με κορίτσα μαθήτριες, και ότι όλοι οι δασκάλοι που τις κοπανάνε αλύπητα είναι άντρες; Ή ότι η Βουγιού που 'χει φάει κάμποσα χαστούκια απ τον Παπαμιχάλη, όχι μόνο δεν σταματά να τον αγαπάει αλλά και τον στεφανώνεται κιόλα;

Αυτόν τον ντεμέκ ανδρισμό και το ψευτονταϊλίκι των Ελληναράδων κάνει κομφετί και σερμπαντίνες ο Τζιμάκος με τα Μουσικά Ταξί του, στο άσμα “Εγώ είμαι μάγκας και νταής” και τραγουδάει:

 

Μου είπες πως χωρίζουμε, μωρη,

πως δε με κάνεις κέφι

σε καμπαρέ στις Τζιτζιφιές, μωρή,

την περασμένη Πέμπτη

 

Βρε ΄γω είμαι άντρας μπεσαλής

στην πιάτσα έχω φήμη

δε θα το ανεχτώ ποτέ

γυναίκα να μ' αφήνει

Αν δε σε περιμάζευα, μωρή,

απ' την Αγιά Βαρβάρα

στο κιόσκι του πατέρα σου, μωρή,

θα πούλαγες τσιγάρα

Βρε ΄γω είμαι μάγκας και νταής

κι' αν κάνεις πως μ΄αφήνεις

θα σου τινάξω τα βυζιά

με νιτρογλυκερίνη

Γιατ' είμαι .. (τι είμαι λέω παιδί μου ;)

 

Διάφοροι αδιάφοροι σχολίασαν ότι το “He Hit Me” απλά καταγράφει γεγονότα, δεν εκφράζει άποψη. Μα αν ο καλλιτέχνης, ένα δημόσιο πρόσωπο, δεν έχει άποψη, τότε τί νόημα έχει η μουσική σαν τέχνη; Για τί θα τραγουδάει δηλαδή; Μόνο για τα πουλάκια που ανθίζουν και τα λελούδια που κελαϊδούνε ή για το σπαθί του το κοφτερό που σφάζει μορταδέλες και κόβει λαδοτύρι; Υπάρχουν και τέτοιοι βέβαια που βλέπουν τους μουσικούς σαν διασκεδαστές και τίποτα περισότερο και τους ανάβουν τα λαμπιόνια όταν καλλιτέχνες υποστηρίζουν κινήματα. Ιδιαίτερα τα κινήματα που δεν ταιριάζουν με τα κόμπλεξ και τις φασιστο-ιδεολογίες τους.

Είναι και αυτοί που λένε ότι οι στίχοι δείχνουν μια ουδέτερη προσέγγιση του θέματος. Το ακούω συχνά αυτό για τους δημοσιογράφους που πρέπει λέει να είναι πάντα ουδέτεροι και “ακριβοδίκαιοι”. Η Αμανπούρ του ΤσεΝεΝε, είπε πολύ σωστά σε προψεσινή συνέντευξη: “Εγώ δεν είμαι ουδέτερη. Είμαι αληθινή και ειλικρινής. Όταν κάλυπτα τον πόλεμο στην Βοσνία και η μια πλευρά έσφαζε την άλλη, εγώ δεν θα κάτσω να μεταφέρω τα πράματα ουδέτερα. Θα τα πω ακριβώς όπως είναι. Ειλικρινά.”

Είναι δυνατόν να εξισώνουμε το θύμα με τον θύτη, όπως κάνουν μερικοί με τα θύματα βιασμού για να είμαστε υποτίθεται ουδέτεροι; “Τι φορούσε κι αυτή! ”, “Τι δουλειά είχε τέτοια ώρα μόνη της; ”. Αηδιαστικές σκέψεις από αηδιαστικά ανθρωπάρια που φοράνε τον ηθικοπνευματικό μανδύα και θαρρούν ότι μπορούν να κρίνουν και να κατακρίνουν τους πάντες και τα πάντα (όχι τις αρκούδες). Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι οι συντηρητικοί (η κυριλέ βερζιόν των φασιστόμουτρων) έχουν τις ίδιες ηθικές αρχές με τους Ταλεμπάν που θέλουν τις γυναίκες υποτακτικές και υπομονετικές στη βία των αφεντών σύζυγών τους.

Και κάτι άλλο. Ακόμα κι αν δεχτώ ότι το τραγούδι δεν προωθεί την ενδοοικογενιακή βία, είναι πολύ πιο σημαντικό ότι δεν την κατακρίνει και άρα εμέσως πλην σαφώς την συγκαλύπτει μ' έναν φερετζέ φυσικότητας. Σου λέει “έτσι ήταν τα πράματα εκείνη την εποχή”. Εμ και τώρα πολλές φορές έτσι είναι. Μήπως πρέπει να τα καταπιούμε και να μη διαμαρτύρεται φέρνοντάς τα στη φόρα κανείς, μπας και χάσουνε οι μικροαστούληδες την οικογενειακή τους θαλπωρή;

Ο πολύς Russell Brand στη κριτική του για τη ταινία Joker λέει ότι κάθε ταινία που περιλαμβάνει βία, την κάνει γοητευτική, την εκθειάζει. Δεν συμφωνώ. Εξαρτάται πώς παρουσιάζεται. Με την ίδια λογική η ταινία “Οι Κατηγορούμενοι” της Τζόντι Φόστερ που δείχνει όλη τη φρίκη του βιασμού, τον εκθειάζει; Ή μήπως να πάμε στο άλλο άκρο και να φιμώσουμε τα τραγούδια που τολμάνε να μιλάνε για κάποιο κοινωνικό θέμα μπας και κατά βάθος το εκθειάζουν;

Και πάντως μην νομίζετε ότι το“He Hit Me”είναι ό,τι χειρότερο. Για να δούμε κι αυτό απ την Γιαπωνέζα Okumura Chio, με τίτλο “Koi no Dorei” (Σκλάβα της αγάπης ή αλλιώς Slave to love...ωχ!) του 1969. Νιέτ, δεν ξέθαψα κάποιο τραγουδάκι που είναι άγνωστο στην Ιαπωνία. Άμα βάλεις τον Γιαπωνέζικο τίτλο, 恋の奴隷, στο Τούμπι θα σου βγάλει ένα σωρό εκτελέσεις, ακόμα και πολύ πρόσφατες.

Οι στίχοι λένε:

あなたと逢ったその日から

恋の奴隷になりました

あなたの膝にからみつく

子犬のように

だからいつもそばにおいてね

邪魔しないから

悪い時はどうぞぶってね

あなた好みのあなた好みの

女になりたい

あなたを知ったその日から

恋の奴隷になりました

右と言われりゃ右向いて

とても幸せ

影のようについてゆくわ

気にしないでね

好きな時に思い出してね

あなた好みのあなた好みの

女になりたい

あなただけに言われたいの

可愛い奴と

好きなように私をかえて

あなた好みのあなた好みの

女になりたい

Από την ημέρα που σε γνώρισα

Έγινα σκλάβα της αγάπης

Ν' αγκαλιάζω το γόνατό σου

Σαν κουτάβι

Πάντα δίπλα σου

Χωρίς να σ ενοχλώ

Κι αν κάνω κάτι κακό

Ελεύθερα, ρίξε μου χαστούκι

Θέλω να γίνω

Θέλω να γίνω

Ο τύπος της γυναίκας που σ'αρέσει.

Από την ημέρα που σε γνώρισα

Έγινα σκλάβα της αγάπης

Όταν μου λες περπάτα δεξιά, εγώ περπατάω δεξιά

Γεμάτη χαρά

Περπατάω πίσω σου σαν σκιά

Μην ανυσηχείς καθόλου

Και θυμήσου με όποτε θέλεις

Θέλω να γίνω

Θέλω να γίνω

Ο τύπος της γυναίκας που σ'αρέσει.

Θέλω ν ακούσω μόνο από σένα

Ότι είμαι γλυκούλα

Άλλαξέ με όσο θέλεις γιατί

Θέλω να γίνω

Θέλω να γίνω

Ο τύπος της γυναίκας που σ αρέσει.

Πάω να ξεράσω...

Γιοκοζούνας

Space Kouk

Τρελό Kερασάκι