Κολεξιον Μουφα #8 - Dire Straits

Είναι μερικά τραγούδια που τα βάζεις τ' ακούς κι έχουν τέτοια ατμόσφαιρα και μελωδικότητα που κολλάει το ριπίτ. Ούνο τέτοιο είναι το καρασέξι Private Investigations των Dire Straits. Ταξιδιάρικο, είναι μια λέξη που πολύ φοριέται γενικώς, αλλά εδώθενες ταιριάζει γάντι για να περιγράψει το άσμα. Η δολοφονική κιτάρα, το αποφασιστικό πιάνο κι ένα σωρό μπιχλιμπίδια (ξυλόφωνα κι άλλα τέτοια), γαρνίρουν όπως πρέπει τη φωνή του Νόπφλερ και μαζί με τον επιταχυνόμενο ρυθμό που ανεβοκατεβαίνει και ελίσσεται σαν τις στροφές τις Κακιάς Σκάλας, κάνουν το τεμάχιο ένα από τα καλύτερα για να συνοδέψουν μπαλαμούτι και φάσωμα. Μέχρι που αρχίζεις και προσέχεις τους στίχοι...

It's a mystery to me, the game commences
For the usual fee, plus expenses
Confidential information, it's in a diary
This is my investigation, it's not a public inquiry

I go checking out the reports, digging up the dirt
You get to meet all sorts in this line of work
Treachery and treason, there's always an excuse for it
And when I find the reason, I still can't get used to it

And what have you got at the end of the day?
What have you got to take away?
A bottle of whisky and a new set of lies
Blinds on the windows, and a pain behind the eyes

Scarred for life, no compensation
Private investigations

Ο Νόπφλερ ξήγησε τί σημαίνουν, γιατί τον ρωτάγανε μπας κι έχουν κανένα κρυμμένο νόημα. “Είναι ένα τραγούδι για τη δύσκολη δουλειά και τη ζωή των ιδιωτικών ντετέκτιβ”....πςςςς, βάθος ίσαμε και μισό πήχη. Να 'σαι με τη δικιά σου στον σοφά, ντρινκς και χαμηλά φώτα, αχ βαχ και γαλακτομπούρεκα και ν' ακούς τον άλλωνε να λέει:

“Εμπιστευτικές πληροφορίες, είναι στο ημερολόγιο

Αυτή είναι η έρευνά μου, δεν είναι δημόσια έρευνα

Πηγαίνω να ελέγξω τις αναφορές, ανακαλύπτοντας τη βρωμιά...

Σημαδεμένος για μια ζωή, καμιά αποζημίωση,

ιδιωτικές έρευνες”

 

Οπότενες ακολουθεί και η κατάπτωση, το γκομενάκι τα μαζεύει και τζάζει στο πιτς φιτίλι και μένεις μόνος με την πάρτη σου, αγκαλιά με “Ένα μπουκάλι ουίσκι και ένα νέο σύνολο ψεμμάτων, περσίδες στα παράθυρα και μ' ένα πόνο πίσω από τα μάτια”.

Μέγκλα ο Μπόγκι παίδες. Κι εδώθενες είναι μια από τις πιο ζουμπουρλούδικες σκηνές του film noir.

Και άιντε να πάω πάσο ότι το επάγγελμα του ιδιωτικού ντετέκτιβ, που συνήθως ασχολείται με κερατώματα, είναι απαιτητικό και δύσκολο, αλλά θαρρώ δε θα βρεις τραγούδια για νταλικέρηδες, ελαιοχρωματιστές και λιομαζώχτρες. Διαβάζεις και ξαναδιαβάζεις τους στίχοι του τραγουδιού και στο τέλος μένεις με μια αίσθηση στον στόμα λες κι έφαγες γλυκό νερατζάκι μετά από γαρίδες. Αχτύπητη μουσική, αλλά με το συμπάθιο, μούφα στίχοι. 

 

Γιoκοζούνας