7 τραγουδια, 7 ταξιδια με RadioSol (και ο γριφος του χαρτη)

Ανοίγει το σεντούκι του καπετάνιου και κάπου χωμένος μέσα-μέσα είναι ένα χάρτης. Πάνω του έχει χαραγμένα σημάδια, κάπως σα να περιγράφουν 7 προορισμούς, 7 πολύ παράξενα ταξίδια. Ο χάρτης δεν είναι ένας συνηθισμένος χάρτης, έχει κάτι το δικό του, κάτι το μαγικό. Αν πλησιάσεις το αυτί σου σε κάποιο από τα χαραγμένα σημάδια ακούς μια μουσική.

Ποιός θα λύσει το γρίφο του χάρτη;

Ταξίδι I: Salto Angel

Κάπου εκεί στα βάθη του Αμαζονίου, στα τρίσβαθα της Βενεζουέλας, χωμένος για τα καλά μέσα σε ένα από τα πιο απομακρυσμένα σημεία της ηπείρου βρίσκεται ο καταρράκτης Salto Angel. Στην τοπική γλώσσα των Πεμόν λέγεται Kerepakupai Merú που θα πει “καταρράκτης από το πιο βαθύ μέρος” και περιγράφει το ταξίδι που χρειάζεται κανείς να κάνει για να φτάσει να δει από κοντά τον ψηλότερο καταρράκτη του κόσμου να ρίχνει τα νερά του για περίπου ένα χιλιόμετρο κατακόρυφο ύψος. Καθώς χαζεύεις αυτά τα νερά κατά την πτώση τους να διαλύονται σε σταγόνες βροχής και να ξαναενώνονται σε ποταμό αρκετές φορές καθώς περνάνε από αλλεπάλληλα ουράνια τόξα, ακούς κάποια λόγια που πάνω-κάτω λένε:

Θέλω να ζήσω τη ζωή μου,

στη μεταξένια της κλωστή,

σφιχτά τα πόδια μου θα δέσω,

το σάλτο του Άγγελου να βγει.

 

Ταξίδι II: Όαση Σίβα

Σαν αφήσεις πίσω τα περίχωρα της Αλεξάνδρειας, ακολουθείς για λίγο τα νερά του Νείλου και μετά ξεκινά ένα μακρύ ταξίδι στα τρίσβαθα της Σαχάρας. Στο δρόμο θα εμφανιστούν πολλά εμπόδια που σίγουρα θα σε κάνουν να σκεφτείς το δρόμο της επιστροφής ή μήπως μια αλλαγή πορείας προς Luxor ή Abu Simbel που ίσως να ήταν πιο ασφαλής προορισμός. Η ζέστη ασφυκτική, το αμάξι θα χαλάσει και θα επισκευαστεί αρκετές φορές, θα χρειαστεί σπρώξιμο μέσα στην άμμο άλλες τόσες και εκεί ίσως χάσεις την πίστη σου. Ο οδηγός θα φωνάζει “σπρώξτε πιο δυνατά να ξεκολλήσουμε γιατί θα θαφτούμε στην άμμο και δε θα μας βρούνε ούτε σε 1000 χρόνια” και εκεί ιδρωμένος όσο δεν πάει, με την άκρη του ματιού σου, το μυαλό μπορεί να χαθεί για τα καλά μες τους αμμόλοφους:

Κι ύστερα,

σε βρήκα εδώ την όαση της Σίβα,

στους αμμόλοφους να κατρακυλάς,

να λες αφού κανείς σας δε με θέλει

θα μείνω εδώ ώσπου να με βρει κάποιος μπελάς.

Κι όλο μου λες,

η αλήθεια πονάει όποιον στα μάτια την κοιτάει,

η αλήθεια πονάει όποιον στα μάτια την κοιτάει,

μπροστά σου ξεσκίζει το αγαπημένο σου παιχνίδι και γελά,

σα μικρό παιδί χαζογελά,

σα μικρό παιδί χαζογελά.

 

Ταξίδι III: Νας

Υπάρχει ένα μέρος που σίγουρα έχεις δει το χρόνο αν όχι να γυρνάει προς τα πίσω, τουλάχιστον να σταματά. Είναι πρωί; είναι μεσημέρι; ξημερώνει; κάτι αρχίζει-κάτι τελειώνει; ποιος ξέρει; Όλη η αίσθηση του χρόνου χάνεται σε εκείνο το αδιάστατο τσαλίμι του ικαριώτικου. Λένε πως πολλοί έχουν πάει σε αυτό το μέρος, πολλοί κολυμπήσανε στα ίδια νερά, πολλοί ήπιανε το ίδιο κρασί, αλλά όλοι έζησαν κάτι εντελώς διαφορετικό από όλους τους άλλους:

Με κοιτάς κι ο δρόμος χάνεται

στραβοτιμονιές στην άκρη ενός γκρεμού

το πανηγύρι τέλειωσε, τα βλέφαρα στο πάτωμα

το ώτοστοπ αυτό πάντως μας πάει αλλού.

 

Ταξίδι IV: Μαδρίτη

Ακούγεται ένας θόρυβος. Ανοίγεις τα μάτια σου. Απόλυτο σκοτάδι. Ο ήχος σταματάει, επιστρέφει η σιωπή και όσο κρατάνε αυτά τα λίγα τεράστια δευτερόλεπτα συνειδητοποιείς πως δεν μπορείς να είσαι σίγουρος πού έχεις ξυπνήσει. Κάποιες ελάχιστες σκιές στις γωνίες του δωματίου δε σου θυμίζουν απολύτως τίποτα. Ιδρώτας. Κάνει κάποια ζέστη, πρέπει να είναι καλοκαίρι. Που στο διάολο είμαι; έχω ξυπνήσει; κοιμάμαι σε κάποιο τρένο και ονειρεύομαι ότι ξυπνάω σε ένα οικείο αλλά και συνάμα παντελώς άγνωστο σπίτι; Ολική απώλεια συνείδησης και εντοπιότητας, αλλά όχι.. ξαφνικά όλα δένουν σε ένα νόημα. Ασφαλές καταφύγιο στη Μαδρίτη και απλά το μυαλό συνεχίζει το ταξίδι στον κόσμο των ονείρων.

Ο Αλέξης το πρωί, βρήκε στα παπούτσια του άμμο της ερήμου,

στον ύπνο του το καραβάνι με αλάτι κινούσε φορτωμένο,

Η Αλίκη μες το βράδυ, βρήκε στο στήθος της τροπικά λουλούδια

μύριζε ρούμι η ανάσα της, στα αυτιά της έφταναν παράξενα τραγούδια

Ο Μάρκος το πρωί βρήκε στις τσέπες του κάλυκες και χάρτες

στον ύπνο του η επανάσταση είχε φτάσει απ’ τη Μαδρίτη δυο ανάσες.

 

Ταξίδι V: Halong Bay

Υπάρχει κόσμος που δεν πήγε πουθενά, αλλά ταξίδεψε πολύ,

Υπάρχει κόσμος που πήγε μακριά, αλλά δεν ταξίδεψε ποτέ

Υπάρχει κόσμος που ταξίδεψε πολύ, αλλά αν δεν είδε ποτέ τα νησιά στο Halong Bay.

Το άλλο καλοκαίρι, θα σε πάρω μαζί μου θέλεις δε θέλεις.

Θα σε πάρω να δεις, τα νησιά στο Halong Bay και τότε θα πεις,

πως είναι όμορφα, ναι τόσο όμορφα.

Το άλλο καλοκαίρι σα θα βγεις απ’το σπίτι,

η άσφαλτος θα καίει στα πόδια γλυκά

και τότε θα πεις πως μετά το μεγάλο μετά,

το Μεγάλο Τίποτα.

 

 

Ταξίδι VI: Praia do Tofo

Έχεις αφήσει πίσω σου το Μαπούτο, γιατί το προηγούμενο βράδι κατάλαβες πως ενώ είχες μαζευτεί με το καραβάνι στην παραλία μεθυσμένοι μπάτσοι πυροβολούσαν αδιακρίτως στο σκοτάδι. Όταν σας πιάσαν στην Avenida Mao Tse Tung, είχατε ευτυχώς όλα τα απαραίτητα έγγραφα μαζί σας. Το άλλο πρωί αποφάσισες να μην σπαταλήσεις ούτε δευτερόλεπτο παραπάνω σε ακόμα μια σκονισμένη αφρικανική πρωτεύουσα και ξεκίνησες με το υπόλοιπο καραβάνι για ένα πολύ μακρύ ταξίδι, για μια παραλία που όλοι οι ταξιδιώτες στη Μοζαμβίκη θέλουν να φτάσουν, αλλά λίγοι τα έχουν καταφέρει. Σε αυτή την παραλία, αν συνεχίσεις για ώρα παράλληλα με το κύμα θα βρεις ένα τροχόσπιτο καρφωμένο στον αμμόλοφο. Πόρτα δεν υπάρχει, παρά μια αυτοσχέδια σανίδα του surf. Παρέα με εξόριστους εκπαιδευτές αετών απ’το Χαράρε θα ακούσεις τραγούδια και ιστορίες από τα πιο αλλόκοτα παράλληλα σύμπαντα. Ακόμα δεν είναι βέβαιο πως επέστρεψες ποτέ από εκεί.

Ένα τροχόσπιτο σε μια παραλία αγκυροβολημένο

χρόνια τώρα είναι σπίτι σου, χρόνια απ’όλους και όλα ξεχασμένος.

Με την πόρτα του όλη μέρα καβαλάς τα κύματα,

απ΄την τρύπια στέγη του τ’αστέρια σου στέλνουνε μηνύματα.

 

 

Ταξίδι VII: Dettifoss, Seljalandsfoss, Skógafoss και Jökulsárlón

Ναι, είναι αλήθεια, πως υπάρχει ένα φως όπου και να πας. Είναι ένα παράξενο φως, μοναδικό, που στα μέσα Ιούνη δε σβήνει ποτέ, δε νυχτώνει και σε συνοδεύει για πάντα από τη στιγμή που θα το συναντήσεις. Η γη φλέγεται, η έρημος παγώνει και δεν είναι οι υπερβολές που σου λέει ένας καπετάνιος στο λιμάνι για να σε προσλάβει με το ζόρι στο πλήρωμα. Είναι όσα απλά συμβαίνουν γύρω σου σε αυτό το μεγάλο ταξίδι και θα τα ευχαριστείς στη κάθε σου πρώτη πρωινή σκέψη.

Εδόθηκα σε σένανε, όπως μου δόθηκες κι εσύ,

περπατήσαμε στον πάγο μα και στη φωτιά,

περπατήσαμε ο ένας μες στον άλλο, ώσπου,

ώσπου το μίτο της Αριάδνης νιώσαμε,

νιώσαμε στα δάχτυλά μας γλυκά γλυκά να ξεγλυστρά.

Εδόθηκα σε σένανε, όπως μου δώθηκες κι εσύ.

Αν δεν είχαμε δοθεί, πως θα μας δρόσιζαν,

πως θα μας δρόσιζαν οι πρώτες μας σκέψεις το πρωί 

 

 

Ο γρίφος του χάρτη (and this ain’t a joke!)

Καθώς το σεντούκι του καπετάνιου είναι έτοιμο να ξανακλείσει, ποιος ξέρει για πόσο, στην πίσω σελίδα του χάρτη ανακαλύπτεις ένα κρυπτογραφημένο μήνυμα. Είναι ένα μήνυμα που κανείς μέχρι τώρα δεν έχει καταφέρει να διαβάσει. Τα μόνα στοιχεία που έχει είναι τα εξής:

Στον προορισμό www.radiosol.gr, υπάρχει μια καρτέλα που λέει δισκογραφία. Πατάς στον πρώτο δίσκο των RadioSol (2012) και στη σελίδα που εμφανίζεται το κουμπί “download”. Αφού κατεβάσεις και ξεζιπάρεις το αρχείο, επικεντρώνεσαι σε 2 τραγούδια:

Α. Στο δρόμο για το Halong Bay

B. Τραγούδια από το τροχόσπιτο

Είναι αυτοσχέδιες ηχογραφήσεις από το Halong Bay και τη Praia Do Tofo.

Ψάχνω χρόνια να βρω ποια τραγούδια είναι, σε ποια γλώσσα είναι οι στίχοι και τι λένε. Όποιος κάποτε το βρει ας μου στείλει, θα είναι η λύση του γρίφου του χάρτη!

 

Δημήτρης Τζιμέας

*Οι στίχοι των τραγουδιών μαζί με πολλές φωτογραφίες από τα ταξίδια είναι μέσα στο βιβλίο “Η αγάπη είναι η μόνη επίθεση” που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Δίαυλος